To George Washington from the Leyden Poetical Society, 29 July 1789
From the Leyden Poetical Society
Leyden in Holland 29th July 1789.
Sir,
Suffer that persons unknown to your Excellency may offer the just tribute of their respect, and to explain the nature of a composition which we send from a distant part of the globe.1
Upwards of twenty years a Society has exsisted in this city, for the purpose of promoting and cultivating poetry and the Dutch Lenguage, consisting of a respectable number of the lovers of both. it is customary with us to offer annually a gold medal as a token of honor, to the Poet who shall deliver the best piece of Poetry on any Subject proposed by the Society the choise of which is mostly intended to promote Virtue and the love of liberty.
The love of ones country, was one of those subjects, and it appeared that its influence directed the Poetical vein in the happy execution of such an elevated Subject; the Society received nothing but masterpieces truly calculated by describing the nature of this noble Virtue to nourish the same in unprejudiced Hearts. they were anxious to cultivate this blessed influence thro’ the power of Illustrous examples—and requested therefore by the usual proposals on a new Subject the Picture of a Patriotic Hero, the glory of the past century M: Adriaansz de Ruyter; But at the same time, the Society offered an extraordinary medal to be given as a token of honor to the person who should compose the best Eulogy on him who is the glory of the present age and who will be revered by future generations as the patron of magnanimity & Heroism George Washington.
Success crowned the undertaking, the Batavian Hero was exhibited in a masterly manner through our famous Poet Feith[.] Several persons of character and abilities, devoted their Songs to the Hero of America, from among the number of those valuable productions, two are selected as deserving the price. they are published in the works of the Society and received by the whole nation with the fullest approbation[.] But however pleasing their success was to those who made the proposition, their satisfaction was still imperfect, when the Illustrous person himself whose merits they endeavoured to immortalize was ignorant of their Zeal. a Work in its views and execution justly calculated to exculpate us from the blame which rests on the people of the Netherland in their late unfortunate Struggle and to serve as a full proof to shew, that, at least Some of us yet retain Sentiments of true unextinguished magnanimity.
In consequence of this desire it was Resolved, at the last general assembly of the Society, on a proposal of the directors, to have the said two Poems printed separately in order to be presented to your Excellency in the form of the hereby joined copy—on which occasion our president Loncq delivered the following address
You know the Hero who in the north
Was the Scourg of Albion
whose name was revered by the whole Universe
the Immortal Washington
the Subduer of Tyranny
who at the end of his glorious Struggle
displayed his magnanimity
Crowned with Laurels on every occasion.
he liberated America from slavery
and established its Independence for ever
You know the two excellent poems
crowned by us to the glory of this Hero
Netherland was in rapture with the tune
and Netherland was grate full to us.
But on those free and happy shores
were gratefull offrings are burning
there the Song of Batavians is unknown
And he for whom Tyranny trembled
the Hero estemed and beloved every were
Is still unacquainted with our sacred reverence
But Soon he will know our Sincerity
to this Virtuous Son of liberty
we soon shall offer these poems
as a sacred sacrifice
Surely by reading his deserved glory
the Sacrifice will be pleasing to him
than she proceed from a love to liberty
this love enflamed his Breast
this love made him a Hero
and immortalized his glorious name.
This will Suffice to acquaint your Excellency with the nature of these poems; The Sentiments which we profess, are expressed in the written dedication which is to be found in the book itself and those sentiments only can give value to such a trifling offer. they are accompanied with the most fervant prayers that your Excellency may be supported in the eminent Station to which you are chosen by the voice of millions of your fellow citizens, the blessings of the almighty rest on your undertakings, and may your Excellency during the carrier of a long, happy and glorious life, enjoy the fruits of his magnanimous endeavours, the establishment and the prosperity of a free and happy nation.
We remain with the purest respect and the most humble veneration Sir Your Excellencys most obedient humble servants
the Protectors and Directors of the Poetical Society having for motto Knowledge is acquired thro’ Industry.2
Translation, DNA: RG 59, Miscellaneous Letters; LS, DNA: RG 59, Miscellaneous Letters. This document is signed by twenty-one members of the society.
1. The society’s letter was sent to GW on 6 Nov. 1789 from The Hague by Charles-Guillaume-Frédéric Dumas, who had been requested by the organization to take charge of it (De Kruiff to Dumas, 30 Oct. 1789, Algemeen Rijksarchief, Netherlands: Collection Dumas). After describing the messages from the society, Dumas noted that “there are several of these Societies in the different towns in Holland, of which they are their best ornament and perhaps at this day their only consolation. The most distinguished are those of Harlem, Leyden & Amsterdam—All are flourishing and almost all composed of wealthy and the most distinguished Citizens. I am ignorant to what extent the language of Holland is known to your Excellency—In any case you can not fail to have those about you who are capable of interpreting these pieces—Mr Van der Kemp, who is established, if I am not mistaken, in the State of N. York and known to his Excely Mr Adams, and too is well acquainted, more particularly than myself, with this Society and its Members, and a good Dutch poet, will be able, I think, to acquit himself with much success, of this agreeable task” (DNA:PCC, item 93).
GW replied to the society’s address on 30 June 1790: “Gratefully impressed as I am, Gentlemen, with this mark of your politness and attention to me, you will permit me to offer my best thanks therefor, and to assure you that I shall ever entertain a proper sense of the good wishes of your society for my welfare & happiness which were so warmly expressed in your letters to me: and, at the same time, give me leave to add that I feel myself highly flattered by the favorable opinion which those entertain of my sentiments and conduct who may not have received any personal benefit from my exertions” (DNA: RG 59, Miscellaneous Letters).
2. The original version of this document reads: “Vergun ons, uwe Excellentie door deeze Letteren eenig denkbeeld te geeven van den aart des Werks, ’t welk Haar, van uit een ander Wereld-deel, door geheel onbekende handen wordt aangeboden.
“Er bestaat, sints meer dan twintig jaaren, binnen deeze Stad een Genootschap, ’t welk ten beoeffening der Nederduitsche Taal-en Dicht-kunde opgericht, en uit een aanzienelijk getal van beiden Beminnaaren saamgevloeid, gewoon is jaarlijks een gouden eenepenning uittelooven voor den Dichter van het beste Vers op zeker voorgesteld onderwerp, waar van de keuze zo veel moogelijk wordt ingericht ten bevordering van Deugd en Vrijheidsmin.
“De Liefde tot het vaderland was, onder anderen, een dier onderwerpen, en het scheen, als of haare eigene invloed de kunst op eene gelukkige wijze bezielde in de behandeling eener zo heerlijke stoffe; althans de Maatschappij ontving schier niets dan Meesterstukken, geschikt, om, bij het kenschetsen van den waaren aart dier edele deugd, ook denzelver zaaden in onbedorvene harten aantekweeken. Men verlangde dien heilzaamen invloed te versterken door de kracht van treffende voorbeelden, en eischte hier toe, bij de gewoone opgaave eener nieuwe stoffe, het beeld van den Vaderlandschen Zeeheld, den luister der voorige Eeuwe M. Adriaanz de Ruiter, terwijl ten zelfden tijde, eene buitengewoone eenekroon werdt opgehangen voor den besten Lofzang op Hem, in wien de tegenwoordige eeuw zich verheerlijkt ziet, en dien de nakomelingschap steeds als een model van grootmoedige heldendeugd bewonderen zal. George Washington.
“Men slaagde naar wensch: de Bataafsche Held werdt meesterlijk door onzen beroemden Dichter Feith bezongen, en verscheidene andere Mannen van naam, uit wier arbeid twee stukken met de voorkeuze vereerd zijn, wijdden om strijd hunne kunst aan den Held van America. De bekroonde Lofdichten zijn sedert in de Werken des Genootschaps uitgegeven, en, als’t ware door de geheele Natie met luide toejuiching ontvangen; Doch, hoe aangenaam ook deeze uitslag ware voor Hen, in wier naam de voostelling geschied was, hun genoegen moest onvolkomen zijn, zo lang de Doorluchtige Persoon zelve, wiens verdiensten zij hadden willen hulde doen, van dit hun werk onkundig bleve—een Werk, in de bedoeling en uitvoering zo zeer geschikt, om, als een tegengift der schande, welke het Volk van Nederland uit zijn jongste Lotgevallen is bijgebleven, ten duurzaamen bewijze te strekken, hoe, ten minsten bij een gedeelte van het zelve, nog niet alle gevoel van waar⟨e⟩ grootheid is uitgedoovd.
“Overeenkomstig dit verlangen, werdt, in de laatstgehoudene Groote Vergadering des Genootschaps, op gedaan voostel van Bestuurderen, besloten, de twee uitgegevene Prijszangen afzonderlijk te doen drukken, ten einde uwer Excellentie in de form als van het nevensgaande Exemplaar, te worden aangeboden, ter gel⟨e⟩genheid van welk voorstel en besluit door den toenmaligen Voorzitter Loncq de volgende aanspraak gedaan werdt.
Gij kend den Held, die in het Noorden,
De geessel was van Albion,
Wiens naam ’t Heelal met eerbied hoorde,
D’onsterffelijken Washington;
Die temmer van de roofgedrochten,
Die aen het eind der Legertochten,
Zijn grootheid schittrend blijken deed,
In strijd bij strijd de lauwren plukte,
America den dwang ontrukte,
En ’t eeuwig onafhanglijk streed.
Gij kent de beiden Gode Zangen,
Door ons tot lof diens Helds bekroond,
Heel Neêrland mogt die toonen vangen,
En Neêrland heeft ons dank betoont,
Maer daer, waer aen die vrije stranden,
De dankbre wierookoffers branden,
Daer klonk nog nooit dier Belgen lied,
En hij op wien de heerschzucht dondert,
De Held door ’t gansch Heelal bewondert,
Kent onzen heilgen eerbied niet.
Eerlang zal hij dien eerbied weeten;
Dien gadeloozen Vrijheids Zoon,
Wordt dit geschenk, ô Puik Poëeten!
Door ons op ’t staetlijkst aengeboôn,
Hoe zal, daer hij zijn lof zal leezen,
Die hulde hem gevallig weezen,
Daar ze uit een zucht tot Vrijheid sproot,
Uit de eige zucht, die hem deed blaeken,
Hem tot zoo groot een Held kon maeken,
Zijn naem ontrukte aen tijd en dood;
“Dit weinige zij genoeg, om uwe Excellentie met den aart van het aangeboden geschenk bekend te maaken; de gevoelens, waar mede het Haar wordt opgedragen, zijn naar vermogen, maar flauwelijk, uitgedrukt in de toewijding, schriftelijk aan deszelvs hoofd geplaatst en deeze gevoelens alleen moeten de waarde geven aan eene in zich zelve zo geringe offerande, die voorts verzeld gaat van de vuurige bede, dat Uwe Excellentie gesterkt worde tot de hoogstwichtige posten, Haar op nieuw door de vereende stemmen van Millioenen dankbaare Burgers opgedraagen—dat de Zegen des Almachtigen ruste op Haaren edelen arbeid—en dat zij, tot aan het einde van een lang, voorspoedig, roemrijk leven, zich moge verlustigen in het heerlijk loon Haarer grootmoedige pogingen, den gevestigden bloei van een vrij en gelukkig Vaderland!”